Chicago, here we come!

Hallo allemaal!
Jaja we zitten er weer, in het heerlijke Colorado. Naja heerlijk, ik kan er mee leven, laten we het zo zeggen. De staat is geweldig alleen me huidige locatie is een beetje aan de ’vervelende’ kant.
Zo boven op een berg, is het toch wel eenzaam als je nergens normaal heen kan zonder je de pletter te hoeven fietsen..
Maargoed, laten we beginnen bij het begin, Chicago.
Het was na twee en een halve week weer tijd voor een iets langer weekend in Chicago.
Onze lerares van school komt langs, dus we hebben nu een dag extra in Chicago, dit vind ik natuurlijk totaal niet erg!
Het weer is nu gelukkig een stukkie beter in Chi, dus we kunnen optimaal gebruik maken van het dakterras. We vliegen op zaterdag, in plaats van vrijdag, dus dat was even anders, maar, zoals wij dat als de beste kunnen, was het zaterdag gelijk tijd voor een borrel!
Zoals jullie je misschien nog kunnen herinneren van mijn vorige verslag, was ik de laatste keer in chicago naar de biscoop geweest met een grietje. Dat zelfde grietje kwam nu weer gezellig langs en zo begon de zaterdag gelijk goed.
We (zij en ik) begonnen ons avontuur met een wandeling door de stad opweeg naar een plekkie om een happie te doen. Ik had de hele dag niet meer gegeten dan een paar boterhammen met pindakaas en wat vliegtuig pinda’s dus ik begon al licht in me hoofd te worden.
Onderweg kwamen we langs een gratis concert en het woordje ’free’ doet wonderen, zelfs voor Amerikanen. Hoe kon ik nee zeggen tegen haar als smeekend om naar binnen te gaan, dus daar gingen we. Er werd een grammy award winnende Dj beloofd, dus ik was benieuwd.
Het was compleet uitgestorven dus ik voelde de bui al hangen, dit werd niks.
Niets was minder waar, zodra het begon te schemeren en de muziek aan ging liep het al snel vol en na 10 minuten zat de sfeer der al snel in! Na een beetje los gekomen te zijn, waagde ik me toch maar aan een klein dansje, daar gingen we dan, al hossend met veel te enthousiaste amerikanen, stonden we te springen en te feesten. Al snel voegde Coen en Ali zich bij ons en Ali kreeg al snel de taak om alcohol te halen voor ons. Na 3 bier en 2 Jackie shots op een lege maag, ging ik al aardig lekker. Jammer genoeg was het concert niet al te lang en na 1,5 uur stonden we weer op de stoep. Half dronken en nog wel in voor een drankje, besloten we bij de eerste de beste nachtwinkel een zooitje wijn in te slaan en onze avond voort te zetten op een openbaar terras langs de rivier.
Anthony en ze moppie kwamen na lang zoeken en bellen ook nog even langs en voor we het wisten was het een avond voor in de boeken.
Tegen de tijd dat de flessen wijn legen waren was het al ver in de laten uurtjes en ging Shannon (het moppie van de film) der trein al niet meer en kreeg ik het voor mekaar met mijn geweldige slap geouwehoer voor mekaar om er bij mij te laten overnachten. Nee nee, niks aan de hand mensen.
Iedereen was zo lam als een toeter dus veel actie zat er niet meer in. Na dat Coen en ik al verkleed en wel nog even een showtje hadden weg gegeven op een bezem en Harry Potter muziek, ging bij iedereen toch wel het licht uit.
De volgende ochtend was zoals dat meestal zo is, erg zwaar.
Shannon moest al vroeg weer op de trein, want die had een verjaardag van der opa. Na haar op de taxi te hebben gezet dook ik weer me bed in om nog even wat uurtjes weg te tikken.
Veel slaap zat er niet meer in want om 11 uur ’s ochtends begon de wedstrijd NL-Mexico.
Weer aan het bier, lekker. Na een flink aantal slopende minuten was het dan toch winst voor NL, en kon de dag echt beginnen. Heel veel actie zat er niet in, verder dan het dakterras en zwembad zijn we niet gekomen, wat ik eigenlijk helemaal niet zo erg vond.
De volgende dag (maandag) begon met een lekker ontbijtje bij het cafe om de hoek.
Later die dag kwam Shannon weer langs en we begonnen op de french market. Dit is een nagebootst Parijs in het klein vlak bij het station. Zij voor het eerst een macaron gegeten, ik eindelijk weer een macaron gegeten haha. Koste natuurlijk weer een godsvermogen, maar het was het waard. Hierna hebben we onze tocht voortgezet naar het appartement voor een kleine break.
Tegen de tijd dat die break over was, was het weer ook verander in een drama en na te horen te hebben gehad dat Anthony’s moppie anderhalf uur op der trein moest wachten vond Shan het wel een goed idee om hier dan maar te overnachten, jippiee! Het avondmaal bestond uit een lekkere pizza van de overburen en hierna was het tijd voor een lekker filmpie met als gevolg dat iedereen in slaap sukkelde. Natuurlijk moest Shan weer op een vroege trein dus daar ging ik weer met me hoofd nog in slaapstand, zij weer op een taxi. Ook nu weer geen slaap meer kunnen pakken, je begrijpt dat deze weekenden in Chicago erg vermoeiend kunnen zijn met een programma als het onze haha.
Na onze lerares te hebben gezien en te hebben gedineerd bij vapiano, ging iedereen toch maar een beetje vroeg het mandje in. De volgende dag hadden we weer een meeting op de office, dus we moesten er een beetje fit uit zien.
Deze meeting was eigenlijk niet echt een meeting voor mij, maar meer een giga veer in me reet.
Ik kreeg te horen dat ik het meeste progress heb gemaakt en dat ik de meeste groei heb gemaakt en een beetje de grote verassing was van de groep. Altijd leuk om te horen!
De volgende dag was het weer tijd om uit te vliegen en dit was een vroegertje. Bijna de vlucht gemist en ik heb nog nooit zo hard gerend om half 6 ’s ochtends.
Al met al een zeer geslaagd weekend en ik zit met me gedachten alweer bij het volgende weekend!
Oh ik ga dus weer naar Colorado, naar de zelfde plek als voorheen, daar boven op een berg….

Adios luitjes, tot de het volgende verslag!